paket lastiğini iki elinle tutup çekersen incelir, incelir ve sonunda kopar. hayat da böyle. çaba sarfetmezsen aradaki bağlar uzar, uzar, incelir ve birgün pıt diye kopar. hatta sekip sağa sola, göze burna çarpması da cabası olur. onu en azından aynı uzunlukta tutmak için bile çaba harcamak gerekiyor ki daha da fazla yakınlaşmak isterse insan fena...
Salı, Kasım 07, 2006
Cumartesi, Kasım 04, 2006
Yürümek
Yolda yani hayatta olduğun noktada beklemekten vazgeçip yürümeye devam etmek gerekir. Her ne kadar yürüdükçe vardığın nokta başlangıç noktandan farklı olmasa da bir önceki turda farkedemediğimiz bir sapağa rastlama ihtimalimiz yolu çekilebilir kılan noktadır belki de.
Zaten hayatın bir yüzü sadece beklemekten ibaret olduğu düşünülecek olursa bizim beklememiz bizi nereye götürebilir?
Subscribe to:
Kayıtlar (Atom)